Za wiekowymi, dębowymi drzwiami obitymi żelazem znajdują się komnaty należące do grona pedagogicznego oraz szkolnego personelu. Długi korytarz, na ścianach którego zawieszone zostały obrazy przedstawiające kwiaty, posiada kilka rozwidleń i kończy się niewielkim, gustownie urządzonym salonem. Wstęp do tej części zamku jest surowo zabroniony dla któregokolwiek z uczniów – ci mogą się tu dostać jedynie w nagłych wypadkach.

Przeszywający do szpiku kości chłód bijący z położonych pod ziemią ścian, zapach wiekowych ksiąg i zaległego na nich kurzu, drażniącego co wrażliwsze nozdrza, nieznośne migotanie starych lamp dających znikomą ilość światła i olbrzymia, metalowa lada z kratownicą, za którą urzęduje szkolna bibliotekarka, strzegąca znajdujących się za jej plecami regałów. Te nadzwyczajne środki ostrożności to tylko pozory – z dostaniem się do książek nie ma większego problemu.