Zuzanna i Skandar wymieniają kilka przytyków w perfumerii. O tutaj.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.

Przewracam się nerwowo z boku na bok nie mogąc zasnąć. Nie wiem, która jest godzina, mogę się jedynie domyślać środka czarnej jak kawa nocy. Kołdra zdaje się być mi ciężką, więc zrzucam ją z siebie odsłaniając się do pasa. Przesuwam dłoń po czarnej, satynowej halce nocnej, zaciskam na nie palce. Znów przekręcam się na bok niespokojnie, jakby mi ktoś co chwila szeptał do ucha.
Może i szeptał. Zagadkowe słowa, niespójne zdania i chaotyczne wypowiedzi, które przeznaczone mi były tylko. Które ja jedynie słyszałam. Zawsze w półśnie, na skraju, granicy przytomności. Między jawą a snem słyszę kolejno wypowiadane imiona, które bardzo dobrze znam. W tym i swoje. Jakże to by było, bez mojego? Przekręcam się znów, niby to z niewygody, niby z duszności. Głos również znam. Należy do Ciebie, choć mogłabym go już nie pamiętać. Byłam za mała, byłam jeszcze dzieckiem. Ale ja pamiętam i wiem, że to Ty. Mogłabym przysiąc, że czuję Twój oddech na karku i aż trzęsę się, choć nie jestem pewna, czy ze strachu, czy też złości.
Złość. To uczucie siedzi we mnie głęboko. Wbiło ostre pazury w moją duszę i przyległo do mnie któregoś dnia. I tak zostało, żyje sobie wraz ze mną i jest motorem napędowym mojego życia. Lida próbowała. Starała się to wyplenić. Ale ja już więcej nie usiądę jej na kolanach; bynajmniej nie dlatego, że już jestem na to za stara. Niechęć czuję do każdej z nich. Do wszystkich. Ja tego nie chciałam. Ja tego nie rozumiałam. Przewracam się w łóżku dalej, skopując z siebie kołdrę. Jest mi zimno, na skórze chyba pojawiła się gęsia skórka. W końcu jest zima, a ja mam w zwyczaju uchylać okno. Nie śpię, nie mogę zasnąć. Ale też i nie przebywam na jawie. Jestem uwięziona w onirycznym świecie, gdzie towarzyszą mi tylko jedne emocje, jeden stan ducha, jedna myśl i jeden żal. Podjudziłyście mnie do tego, potrzebując pomocy. Mnie, najmłodsze, nieświadome dziecko, skalane do tej pory jedynie podartymi rajstopami, wrzuceniem Tamarze groszku do herbaty.
Słyszę was dobrze w swojej głowie. Echem odbijają się wasze głosy, jak po skalnych graniach. Przewracam się dalej, chcę się z tego wyrwać, lecz nie mogę. Wszystko wraca a ja wiem, co będzie dalej. Wiem, jakie padną słowa; Twoje i Ich. Wszyscy stoicie nade mną, ale stoicie przecież daleko. Stoimy nad Tobą, nad Twoim martwym, zakrwawionym ciałem. Dzieci nie powinny popełniać takich grzechów. Mam wrażenie nagle, że brodzę po kolana w gęstej, ciepłej, szkarłatnej rzece, która końca nie ma. Wyjść z niej nie mogę, nagle wpadam w toń po łokcie, brudząc sobie twarz. Maź klei się do mnie, okala mnie. Przykrywa. Nie potrafię się wydostać, poddaję się jej. Pamiętam twoje spojrzenie tamtego wieczoru. Nigdy go nie zapomnę.
To nigdy nie powinno się stać.
Przewracam się znowu, już zlana zimnym, nieprzyjemnym potem. Skóra błyszczy się w nikłym świetle zaglądającego w okno księżyca. Nie śpię, nie mogę zasnąć. Ale też i nie przebywam na jawie. Jestem uwięziona w onirycznym świecie, gdzie towarzyszą mi tylko jedne emocje, jeden stan ducha, jedna myśl i jeden żal. Zrywam się w końcu dobrze wiedząc, że po moich policzkach ciekną łzy. Powoli spływają w okolice ust, a ja czuję ich słony smak.
Rano znów stanę przed lustrem, z różdżką w dłoni będę wypowiadać kolejne zaklęcia, które zakryją ślady nocy.