INFORMACJE DATA URODZENIA 10 października NAZWISKO MATKI Kuragina WIEK POSTACI 18 MIEJSCE ZAMIESZKANIA Budapeszt, Węgry STATUS KRWI Błękitna STAN MAJĄTKOWY Bogaty KLASA W KOLDOVSTORETZ IX KORGORUSZ Osioł STATYSTYKI ALCHEMIA: 10 FAUNA I FLORA: 20 LECZNICTWO: 5 MAGIA KREATYWNA: 0 MAGIA ZAKAZANA: 0 OKULTYZM: 3 SIŁA FIZYCZNA: 0+5 TRANSFIGURACJA: 5 WIEDZA MAGICZNA: 20 ZAKLĘCIA I UROKI: 10 SZCZĘŚCIE: 10 TALENT: 2

 Upodobanie do złotych ozdób, będących wyposażeniem każdej cieszącej się uznaniem w rodzinie szkatuły, było dla rodu Gárdonyi niewątpliwie rzeczą najwyższej wagi. Nic dziwnego, że panna z rodu Kuragin, w dniu ślubu z ojcem Uliany, miała na sobie kilka kilogramów złota, co w połączeniu z bogatą ceremonią zaślubin zaowocowało tym, że biedaczka zemdlała w otoczce dymnych oparów i śpiewów chóralnych. Odebrano to zdarzenie za zły omen, nic jednak nie zdołało cofnąć zawartej pomiędzy rodami umowy.
Właściwie z jakiego powodu oba te rody miałyby chcieć się połączyć? Cóż takiego władcy węgierscy mogliby chcieć od zajmujących się zielarstwem Kuraginów? Otóż obie dynastie od wielu lat łączyła głęboka przyjaźń. Szczególnie w lini niebędącej tą najbardziej istotną - ojciec Uliany był szóstym synem i generalnie nie miał wielkich widoków na pokaźny spadek. Co prawda, mógł tak czy siak liczyć na spore pieniądze. Babka Uliany, pochodziła z rodu Aristov i to za jej powodem wódka pojawiła się na Węgrzech - to zaś sprawiło, że i tak wielkie pieniądze, powiększyły się dwukrotnie. Ponadto biznes okazał się wyjątkowo dobrym pomysłem, zważywszy na fakt, że dziadek nie ożenił się z kobietą, która pasowała  do typowego profilu kobiety Gárdonyi. Po pierwsze: nie była taką potulną kobietą, wiele z jej cech było typowymi dla dynastii Aristov, zresztą utrzymywała z nimi wilee kontaktów. Nigdy jednak nie przesunęły się one w na prawdę wielką przyjaźń, lecz to dzięki niej Gárdonyi mogli popierać zwycięzką stronę wojen. Mimo wszystko, dziadek był odsunięty od głównej lini dziedziczenia, więc posiadanie biznesu znacznie mogło go uniezależnić.
Mieli siedmiu synów, a każdy z nich przynajmniej trójkę dzieci. Rozdali pomiędzy nich wszystkie swoje majątki, a ojcu Uliany przypadła wytwórnia wódki.
Jego ślub urządzono z przepychem, podarowano mu piękną żonę, ale później pozostawiono samemu sobie. I rzeczywiście z pomocą drogiej żony Phylyp rozwinął recepturę o dodatkowe składniki i rozpoczął produkcję wódki infuzowanej smakowo. Korzyści dla Kuraginów były dwa razy większe, ale Phylyp uparł się na ślub, twierdząc, że kocha pannę Kuraginównę. Poślubiając ją zyskał nie tylko przepisy, wsparcie i miłość, ale również umocnił przyjaźń pomiędzy rodami.

Uliana była drugim dzieckiem, urodziła się w rok po pierworodnym synie - który weług tradycji był najważniejszy ponieważ miał przejąć po ojcu zakład. Na dzień dzisiejszy nie jest to jednak aż takie pewne. Najstarszy brat Uliany jest bowiem okropnym pijakiem. I jakkolwiek było to wpisane w ryzyko, kiedy ojciec zapoznawał go z recepturami i przepisami, zaraz po ukończeniu dwunastego roku życia, tak teraz wszyscy po kątach szepczą, że z Saszy zrobił się alkoholik, który nie pociągnie dobrze biznesu.
Jest jednak faktem niezaprzeczalnym, że to własnie on będzie dziedziczył. Młodsi synowie wciąż uczęszczają do szkół i chociaż zapowiadają sie na odpowiedzialnych, także i w ich krwi płynie już zbyt wiele alkoholu, by umieli opanować gorący temperament. Matka Uliany musi pilnować synów, by nie dochodziło pomiędzy nimi do waśni, bowiem to mogłoby zniszczyć ich potęgę. Każdy z nich rośnie jednak na postawnego mężczyznę i już tylko szacunek, którym darzą swoją matkę, powstrzymuje ich przed narobieniem głupstw.
I chociaż w oficjalnej wersji nic się nie zmieniało, żyjąc w tej rodzinie, Uliana widziała napięcie, które wzrastało i zdawała sobie sprawę z tego, że coś jest nie tak.
Była jednakowoż odcinana od wszelkich złych wiadomości, od wszystkich planów, które nie doszły do skutku. Żyła w pewnego rodzaju bańce mydlanej. Połowę czasu spędzała na nauce gry na instrumentach, rozwijaniu swoich zdolności artystycznych, a drugą połowę ganiała po lesie z matką i wyszukiwały najciekawsze okazy roślin. Była kobietą, nie musiała przejmować się rzeczami, które zajmowały czas jej braci. Jedyne co powinna robić, to być odpowiednio wychowana i świecić niczym kryształ w koronie Węgier.

Koldovstoretz było szkołą w której progach uczył się zarówo jej ojciec, jak i matka, ale również brat i po niej miały uczyć się tu jej młodsi bracia. Ulyana od pierwszego dnia pokochała te mury. Ogrom wiedzy, który mogła zdobyć przy ledwie małym wysiłku, był zatrważający. To niezwykle podniecało młodą Ulianę, która zawsze była chłonna i za nauką przepadała jak nikt inny. Kochała siedzieć w książkach, dowiadywać się nowych rzeczy, wyszukiwać ciekawostki i śmiać się wraz z historią. Poza odwiedzaniem biblioteki, wciąż chętnie wyruszała na poszukiwania nowych obiektów do jej osobistego zielnika, który założyła jeszcze z mamą. Praktycznie od samego początku chciała być członkiem Panacei i rzeczywiście sztywna formuła tamtych zajęć wychowała ją na odpowiedzialną i spokojną osobę.
Świat sztuki był dla niej interesujący, acz nie pokładala w nim aż takiej nadziei, jak inni - ona zdecydowanie wolała siedzieć w lesie i raczyć się czystym powietrzem. Mimo wszystko nalezała do stowarzyszenia Werniksów, zaskakując wszystkich, dla siebie będąc jednak przeraźliwie nudną, ponieważ jedyne pomysły, które przychodziły jej do głowy to inspirowane sztuką Giuseppe Arcimboldo. Nawet suknie, które wkrótce zaczęła projektować wypełnione były przeróżnymi motywami roślinnymi, przypominały zresztą w swojej budowie barokowe ciężko zdobione dekoaracje, aniźli to, co sama Uliana lubiła nosić - a były to proste sukienki, najlepiej w czarnym kolorze.
Poza tym, spędzała wiele czasu w pracowniach alchemicznych. I jakkolwiek nie była największym orłem w tej dziedzinie, była ponadprzeciętna.

Zdecydowanie dziwną była osóbką i pewnie gdyby całe te dziewięć lat przykładała się do nauki tak mocno jak przez pierwsze siedem, zostałaby Ministrem do spraw zielarstwa zaraz po zakończeniu szkoły. Może nie było to jej największe marzenie, w każdym razie dwa lata temu na jej drodze stanął pewien chłopiec. Był przystojny i interesujący, a przedewszystkim - był złym chłopcem, który pakuje się w kłopoty, wiecznie siedzi na szlabanach. Właśnie na jednym z nich się poznali. Nie chciała go zagadywać, bo powinien pracować, ale nie mogła sie oprzeć. Zwróciła mu uwagę, że wpadły mu książki, a później pół dnia rozpływali się nad Puszkinem.
Dopiero po jakimś czasie zaczynało do niej docierać, że może nie powinna tak dużo wiedzieć o mugolskim świecie. Skąd on miał o nim tyle pojęcia? I kiedy w końcu dotarło do niej, że jego pochodzenie nie pozwoli na to, żeby ta historia miała happy ending, było już za późno. Biedna Uliana zakochała się najmocniej na świecie i postanowiła nie przejmować sie tym, że najpewniej jej rodzice właśnie szukają jej męża. Postanowiła iść za głosem serca, zresztą nie mogła wyobrazić sobie siebie samej porzucającej chłopaka tylko z powodów zasad. Jeżeli chodziło o miłość, to w miłości wszystkie chwyty są dozwolone, czy nie tego uczyły ją romantyczne powieści, które czytali sobie podczas wieczornych przechadzek po lesie?

Uliana żyje w bańce szczęśliwości. Nie ma pojęcia ile siły innych ludzi idzie na to, by nie miała pojęcia o pewnych rzeczach. Jest bezbronna i naiwna. Jest delikatnym stworzeniem, które nigdy nie doświadczyło złego traktowania. Skąd ma wiedzieć, że przemoc istnieje, skoro wszyscy zawsze bronili jej dostępu do tego typu informacji. A przecież to kusiło, to ją kusi tak jak zakazany owoc kusi. Dlatego podeszła do niegrzecznego chłopca pierwsza, to dlatego nie chciała z niego zrezygnować, mimo że powinna znać zasady rządzące światem Gárdonyi. A czy kiedy przyjdzie jej wybór - pomiędzy wygodnym życiem w dynastii a uciekaniem przed odpowiedzialnością w świat smutków i przemocy, czy będzie umiała podjąć odpowiednią decyzję?