IndeksIndeks  Latest imagesLatest images  SzukajSzukaj  RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  
Koldovstoretz
Koldovstoretz




 

 Yelizaveta Sokolova

Zobacz poprzedni temat Zobacz następny temat Go down 
Yelizaveta Sokolova

Yelizaveta Sokolova 6FnTt8a

Petersburg, Rosja

czysta

rusałka

20 lat

przeciętny

kelnerka
Yelizaveta Sokolova Empty

PisanieYelizaveta Sokolova   Yelizaveta Sokolova EmptySob Wrz 10 2016, 13:25
Меня зовут
YELIZAVETA IGOREVNA SOKOLOVA



DATA URODZENIA: 11 maja 1976 / NAZWISKO MATKI: Chekhova / WIEK: 20 lat
MIEJSCE ZAMIESZKANIA: Petersburg, Rosja / STATUS KRWI: czysta
STAN MAJĄTKOWY: przeciętny / ZAWÓD: kelnerka / KORGORUSZ: wilk szary


ALCHEMIA: 6 / FAUNA I FLORA: 18 / LECZNICTWO: 9 / MAGIA KREATYWNA: 9
MAGIA ZAKAZANA: 0 / OKULTYZM: 10 / SIŁA: 11 / TRANSFIGURACJA: 19
WIEDZA MAGICZNA: 6 / ZAKLĘCIA I UROKI: 12 / SZCZĘŚCIE: 6 / TALENT: 3


Nudna, szara, nijaka.
— Po co ją pytać? Przecież wiesz, co odpowie!
Ciekawa, kolorowa, jakaś.
— A może jednak nie?

Miała marzenie. Od zawsze jedno i to samo. Inne dzieci chciały być wielkimi magami, stać na scenie teatru lub opery, być numerem jeden w quidditchu – wtedy Yelizaveta pragnęła po prostu dostatniego życia. Bez zmartwień, bez problemów, bez wielkich afer. Chciała opływać w luksusie, być rozpieszczaną przez męża, posiadać idealne dzieci (dwójkę: chłopca i dziewczynkę), równie idealny dom z ogrodem oraz psa.
Patrzyła na szczęście swoich rodziców, a przynajmniej to, co jej samej na szczęście wyglądało. Ojca, który nigdy nie był zbyt wylewny, jeśli chodzi o uczucia oraz matkę, która przez całe życie starała się go zadowolić, aż doszło do momentu, że całkowicie się zatraciła.
Yelizaveta miała być taka sama. Nudna, szara, nijaka. I była.

— Godzina punkt ósma?
— Tym razem zaszalejmy. Godzina ósma jeden!

Dzieciństwo to ona miała przewidywalne. Całe godziny poświęciła na zdobywaniu wiedzy o tym, jak powinna w przyszłości zadbać o swój dom. Dniami ślęczała nad opasłymi tomiskami, które ukradkiem zabrała z biblioteczki ojca i niejeden raz zdarzyło się, że popołudniami kładła się na desce, ponieważ zgrabiła ramiona. A dziewczynka nie powinna się garbić! Powinna być ułożona i urocza, nie odzywać się niepytana oraz uważnie słuchać tego, co mówią jej dorośli. Tak twierdziła mama, a wiadomo, że słowa matki to rzecz święta.
Czasami zdarzały się jednak chwile nie nudne, nie szare i nie nijakie. Przepełnione dźwiękami, zapachami i kolorami. Yelizaveta starała się zapamiętać je wszystkie. Dni, gdy mama zabierała ją nad bajorko, gdy uczyła zmiany w wilka i przekazywała wszystkie niezbędne informacje. „Nie obnoś się z tym”, powtarzała, a dziewczynka słuchała. Chciała być dobrą córką.

— Czy to przystoi tak młodej kobiecie…
— No właśnie, że nie przystoi, miła pani.

Była bardzo dobrą córką. Wszyscy to widzieli, wszyscy to chwalili, a matka była dumna. Yelizaveta to rozpoznawała po półuśmiechu pełnym zadowolenia, który pojawiał się na twarzy kobiety. Cieszyła się, że dziewczyna nie obnosi się ze swoją przypadłością, że inni jej za to od siebie nie odsuwają, że dobrze radzi sobie w szkole. Bo Yelizaveta sobie radziła naprawdę dobrze. Nie „świetnie”, nie „celująco”. Po prostu „dobrze”.
Zawsze miała dobrą rękę do zwierząt. Magicznych i niemagicznych. Uwielbiała je. Chciała z nimi pracować, ale wiadomo. Miała marzenie, więc kariera zawodowa zeszła na dalszy plan. „Może kiedyś”, powtarzała sobie cierpliwie, „może kiedyś się uda, jak już będę miała dwójkę dzieci”.

— Nie spodziewałam się tego po tobie!
— Ja też nie.

Dwa. Dwie strony medalu, dwie strony księżyca, dwie twarze. Każdy człowiek ma dwie twarze, jeśli nie lepiej.
Matka Yelizavety była kiedyś inna. Sama Yelizaveta jest inna.
Marzenie małej dziewczynki podrosło wraz z nią. Sokolova już nie czuła, że musi żyć w luksusie, ponieważ wiedziała, że to najzwyczajniej w świecie niemożliwe. Ale nadal pragnęła dobrego męża, którego mogłaby obdarować dwójką dzieci, chciała psa i dom z ogrodem, a po odchowaniu pociech chciała zacząć pracować z magicznymi stworzeniami. Chciała też być jak jej matka; wyniosła i dumna, powabna i milcząca. Chciała, żeby sam jej wzrok mroził każdego, żeby nikt nie był w stanie się jej sprzeciwić.
Więc była. Została wyniosłą, salonową panią pełną wdzięku i gracji. Milczała, ale w przeciwieństwie do matki była nieustępliwa i uparta, wiedziała, że nie da się zmienić byle mężczyźnie. I nie dała. Do każdego związku podchodziła z głową, wymieniała wszystkie za i przeciw. Co jej mógł dać? Jakie korzyści ze sobą niósł? Czy był jej wart?
W końcu pojawił się kandydat idealny. Zaręczyli się, zorganizowali ślub.
Yelizaveta uciekła sprzed ołtarza. Nie była nudna, szara i nijaka. Była ciekawa, kolorowa, jakaś. Przecież nikt nudny nie porzuciłby swojego wybranka przy ślubnym kobiercu.

— Jak mogłaś?!
— Po prostu szukam szczęścia na własną rękę.

Wraz z pierwszą prawdziwą miłością (Z kobietą! Skandal! Wstyd! Hańba! Upokorzenie! To wbrew naturze!) znalazła w sobie pokłady całkiem nowej energii, o którą się wcześniej nie podejrzewała. Bo była oceanem – jak jej matka. Poukładana, porządna, wygodnicka, czasem leniwa, a innym razem burzliwa, gwałtowna i gniewna. Zmienna i przyciągająca uwagę nie tyle zachowaniem, co urodą (jest przecież rusałką, to oczywiste, że jest piękna).
Już nie jest małą dziewczynką. Wie, że marzenie pozostanie marzeniem jeszcze przez dłuższy czas, ale niespecjalnie to jej przeszkadza. Spaliła za sobą mosty i nie ogląda się na rodzinę. Jak twierdzi, szuka szczęścia na własna rękę gdzieś na ulicach Petersburga. Podobno póki co idzie jej to całkiem nieźle.

— Zaczniemy jeszcze raz?
— Yelizaveta.

Zdecydowała, że woli być sobą niż swoją matką.
Powrót do góry Go down
Mistrz Gry

Yelizaveta Sokolova 1ERq90H
Yelizaveta Sokolova Empty

PisanieRe: Yelizaveta Sokolova   Yelizaveta Sokolova EmptySob Wrz 10 2016, 17:40
Здравствуйте!

Yelizaveto, moja rusałeczko kochana, uciekłaś przyszłemu mężowi sprzed ołtarza – jak dalej będzie wyglądało Twoje życie? Narozrabiałaś nieźle, spaliłaś za sobą mosty, ale czy na pewno? Czy widmo przeszłości już Cię nie dopadnie? Bądź ostrożna, bo nigdy nie wiadomo, co może na Ciebie czyhać za rogiem.

Bonusy za kartę postaci

Po krótkim namyśle postanawiam przyznać Ci:
+ 3 punkty do szczęścia, bo na pewno przyda Ci się na nowej drodze życia w Petersburgu;
+ 3 punkty do fauny i flory, gdyż masz w sobie rusałcze geny i naturalny talent do tej dziedziny;
+ 3 punkty do lecznictwa, ponieważ z pewnością udało Ci się go liznąć trochę więcej.

Dodatkowym prezentem jest złota moneta, gdzie na rewersie i awersie znajduje się biały wilk. Znalazłaś ją kiedyś przez przypadek na ulicy w Petersburgu i do tej pory nosisz w portfelu. Nie zastanawiałaś się jednak może czasem, czy nie pójść z nią do jakiegoś antykwariatu i zapytać o jej wartość?

Na zakończenie

Stworzona przez Ciebie karta postaci została zaakceptowana, w związku z czym otrzymujesz na start 800 punktów fabularnych do wykorzystania w punkcie Mistrza Gry. Możesz już bez przeszkód zacząć rozgrywkę na forum, lecz przed rozpoczęciem fabularnych przygód Twojej postaci prosimy o skrupulatne uzupełnienie pól w profilu. Warto również wnikliwie zapoznać się z tematami zamieszczonymi w dziale fabularnym. W razie jakichkolwiek wątpliwości, problemów lub sugestii odnośnie rozwoju naszej magicznej społeczności, zachęcamy do kontaktowania się z administracją forum. Życzymy wielu ciekawych rozgrywek w grze i przyjemnego spędzania z nami czasu!
Powrót do góry Go down
 
Yelizaveta Sokolova
Zobacz poprzedni temat Zobacz następny temat Powrót do góry 
Strona 1 z 1


Skocz do:  
Czarodzieje, którzy przeglądają ten temat:
Nie możesz odpowiadać w tematach
Napisz nowy tematSkocz do: